Domy mieszkalne
36. Trzypiętrowe domy mieszkalne
Zlín, Obeciny
autor: Vladimír Karfík, Vladimír Kubečka
rok ukończenia: 1946–1949 - I. etap, 1960 - II. etap, 1970 - III. etap
W 1946 r. rozpoczęto budowę trzypiętrowych domów mieszkalnym w dzielnicy Obeciny, które były przejściem do nowego rodzaju mieszkania i wyższego standardu mieszkalnictwa. Autorem rozwiązania urbanistycznego był Vladimír Kubečka, rozwiązanie architektoniczne miał w swoich obowiązkach Vladimír Karfík. Poszczególne obiekty mają trzy piętra, piwnice, zestawione są z kilku sekcji na osi linii ułożonych obok siebie do rzędów z orientacją wschód-zachód. Chodzi o główne trzypokojowe mieszkania z kuchnią z zabudowanym ciągiem kuchennym, spiżarką i zrzutem śmieci. Mieszkania wyposażone są w sieć ciepłowniczą. Mury są z cegieł i cegieł łączonych, stropy z betonowych płyt. Balkony z blachy falistej lub z perforowanych płyt betonowych. Na każdym piętrze umieszczone są dwa podobne trzypokojowe mieszkania – z wyjątkiem mieszkań końcowych w tzw. sekcji południowej, gdzie znajdują się mieszkania czteropokojowe.
37. Korytarzowe domy Morýsa
Zlín, třída Tomáše Bati 1285, 1276
autor: Miroslav Drofa
rok ukończenia: 1947
Dwa ośmiopiętrowe korytarzowe domy dostały imię po ówczesnym burmistrzu Zlína, Vilémie Morýse. W każdym domu znajduje się niemal sto mieszkań o wysokim standardzie. W przypadku planu chodzi o trójtrakt, tradycyjny szkielet ma węższe pole środkowe. W każdym domu znajduje się 60 mieszkań dwupokojowych, 30 trzypokojowych i 7 mniejszych mieszkań. Wnętrze mieszkań posiada system wentylacyjny. W architekturze zawarty jest tradycyjny rytm modułowy. Fasada z parowanej cegły. Balkony z betonowych prefabrykatów.
38. Blok mieszkalny – Kolektywny Dom
Zlín, Osvoboditelů 3778
autor: Jiří Voženílek
rok ukończenia: 1950
W latach 1945-1950 pośrodku miasta postawiono dwunastokondygnacyjny Blok Mieszkalny, jeden z dwóch w Czechosłowacji (drugi zaprojektowany przez Linharta i Hilskiego znajduje się w Litvínovie), którego koncepcja dalej rozwija pomysł realizowany w domach Morýsa. Mieszkania o wysokim standardzie można zmieniać za pomocą ruchomych ścianek, są wyposażone w ślepą kuchnię, która, podobnie jak pozostałe wyposażenie umieszczone w środkowej części mieszkania, mają sztuczne oświetlenie i system wentylacyjny. Na parterze znajdowała się restauracja, pomieszczenia klubowe, a na tarasie rekreacyjnym sala gimnastyczna. Żłobek i przedszkole powstały w osobnym skrzydle na parterze. W bloku znajduje się 26 trzypokojowych i 76 dwupokojowych mieszkań. Blok o monolitycznym żelbetonowym szkieletu jest określany jako dojrzała architektura konstruktywizmu okresu powojennego. Obiekt jest od 1958 r. zapisany na Listę Nieruchomych Zabytków Kultury Republiki Czeskiej. W 2003 r. w pomieszczeniach byłej restauracji otwarto Instytut Kultury Alternativa, gdzie odbywają się zajęcia edukacyjne, kulturalne i towarzyskie.
39. Wieżowe domy mieszkalne
Zlín, Věžové domy 861, 863, 874, 876, 879
autor: Miroslav Drofa
rok ukończenia: 1947
Pięć ośmiokondygnacyjnych wieżowych domów, każdy z 29 dwupokojowymi mieszkaniami, zaprojektował architekt Miroslav Drofa, zainspirowany podobnymi budynkami w Skandynawii. Pośrodku znajduje się nieoświetlana bezpośrednio klatkach schodowa. Także poszczególne mieszkania mają wyposażenie umieszczone w środkowej części i są sztucznie wentylowane. Po raz pierwszy wykorzystano tu przy budowie konstrukcję nośną z cegły przy wysokości ośmiu kondygnacji. Zespół domów to przykład konstruktywistycznego podejścia do wielopiętrowych budynków mieszkalnych.
40. Domy Lekarzy
Szpital im. Baty w Zlínie, Havlíčkovo nábřeží 2916, 3317, 3117
autor: nieznany
rok ukończenia (projekt): 1936 (1935) I Dom Lekarzy, 1937 III Dom Lekarzy, 1940 II Dom Lekarzy
właściciel: Okręgowa Przychodnia Zdrowotna Zlín (nr 2916), Szpital im. Baty w Zlínie, Havlíčkovo nábřeží 600, Zlín (nr 3317, 3117)
Bardzo ekonomiczne ośmiomieszkaniowe domy rozszerzają typologię mieszkalnej architektury baťowskiej. Z punktu widzenia urbanistycznego nawiązują zarówno do podstawowego planu pawilonowego szpitala im. Baty przygotowanego przez Gahurę, ale także na zabudowań dzielnicy Zálešná po zachodniej stronie. Bardzo dobre jest także rozwiązanie architektoniczne.